Zij doen werk waar anderen niet aan moeten denken, omdat het griezelig, vies of gevaarlijk is. Het Parool spreekt drie durfals. ‘Een kruipruimte in moeten om houtworm te bestrijden en aangestaard worden door rattenoogjes, is ook geen pretje.’
Frank van Dijck (56) is senior deskundige Opsporing Conventionele Explosieven.
,,Ik doe dit werk nu twintig jaar, eerst voor de Explosieven Opruimingsdienst Defensie (EOD) van de luchtmacht. Ik ben onder meer naar Bosnië uitgezonden. Ik heb daar mijnen en boobytraps ontmanteld en een keer heb ik een mijn in een tuin onschadelijk gemaakt met een zelfgemaakte lading. Het was avontuurlijk, maar op een gegeven moment was ik er wel klaar mee. Toen ben ik aan de slag gegaan bij Heijmans, een bedrijf dat zich onder meer richt op het aanleggen, verbeteren en onderhouden van weginfrastructuur en de openbare ruimte.
,,In Nederland liggen nog duizenden bommen uit de Tweede Wereldoorlog onder de grond. Voor er ergens gebouwd kan worden, sporen wij explosieven op. We doen vooronderzoek, maken een risicoanalyse en zoeken met detectoren naar metalen objecten. Het uitgraven is handwerk en gebeurt heel voorzichtig: ook na al die jaren kunnen bommen binnen een half uur tot een week nog ‘kaboem!’ zeggen. Om de aangetroffen explosieven onschadelijk te maken, komt vervolgens de EOD langs.
Elroy Kerklaan (48) is ongediertebestrijder bij Ongediertemeldpunt.nl.
,,De eerste keer dat er een kakkerlak over mijn hand liep, in een huis waar er duizenden krioelden, vond ik dat verschrikkelijk. Een kruipruimte in moeten om houtworm te bestrijden en aangestaard worden door rattenoogjes, is ook geen pretje. Net zo min als besprongen worden door honderden vlooien. Laatst waren we op een balkon met wel vijftig duiven, er lag een dikke laag duivenpoep, heel vies. Toch schrik ik niet snel ergens van terug en ik heb maar een keer bijna overgegeven: in de woning van een alcoholist die vol lag met lege pakken rosé. Het stonk er zo dat ik alleen met een volgelaatsmasker op verder kon werken.
